Φάντασμα
Φάντασμα ονομάζεται επί το λαϊκότερο η εμφάνιση ενός πεθαμένου προσώπου, συνήθως όμοια εμφανισιακά με αυτή συγκεκριμένου ανθρώπου, η οποία συναντάται περισσότερο στα μέρη που σύχναζε παλαιότερα "εν ζωή" ή κοντά σε προσωπικά του αντικείμενα. Η λέξη "φάντασμα" μπορεί επίσης να αναφέρεται στο πνεύμα ή την ψυχή ενός νεκρού προσώπου, αλλά επίσης χρησιμοποιείται για να περιγράψει οποιοδήποτε πνεύμα ή δαίμονα. Τα φαντάσματα συνδέονται αρκετά συχνά με τα στοιχειωμένα μέρη, στοιχειωμένο μέρος ονομάζεται (βάση του Συλλόγου Παραψυχολογίας) κάποια τοποθεσία στην οποία αρκετά συχνά υπάρχουν ενδείξεις παραφυσικών φαινομένων, όπως: εμφανίσεις ανθρώπινων μορφών, ενοχλήσεις απο κάποιο στοιχειό, αίσθημα ψύχους, ήχοι σαν βήματα ή φωνές καθώς και περίεργες οσμές
Αυτό το κείμενο βασίζεται στο άρθρο "ΦΑΝΤΑΣΜΑ"
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B1
από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βικιπαίδεια. Παραχωρείται η άδεια για αντιγραφή, διανομή και/ή τροποποίηση αυτού
του κειμένου κάτω από τους όρους της Creative Commons Attribution Sharealike 3.0
Unported.
https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.el
Ψυχή
Η λέξη «ψυχή» (από το ρήμα «ψύχω», δηλ. «πνέω») κυριολεκτικά σημαίνει «πνοή», δηλαδή την ένδειξη της ζωής στο σώμα η οποία εκδηλώνεται μέσω της αναπνοής. Εντούτοις, από αρχαιοτάτων χρόνων ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει πολύ περισσότερα, ιδίως όσον αφορά τις νοητικές λειτουργίες του ανθρώπου και τη μετά θάνατον ζωή, με ειδικά το τελευταίο να έχει κυριαρχήσει στη θρησκεία και τη φιλοσοφία. Λόγω των πολλών απόψεων για τη θρησκευτικο-φιλοσοφική σημασία της «ψυχής», οι ορισμοί που υπάρχουν είναι τουλάχιστον δεκάδες, αλλά ωστόσο ο συνηθέστερος είναι αυτός που ορίζει την ψυχή ως την άυλη ουσία του ανθρώπου η οποία αποτελεί την έδρα της προσωπικότητάς του, επιζεί μετά τον θάνατο του σώματος, όντας η ίδια αθάνατη, και στη συνέχεια μεταβαίνει είτε σε κάποια άλλη κατάσταση είτε σε κάποιο άλλο σώμα. Είναι γεγονός ότι αυτός ο συνήθης ορισμός βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην πλατωνική ψυχολογία, δηλαδή μελέτη της ψυχής, η οποία, παρά τα κενά της, επηρέασε και συνεχίζει να επηρεάζει τους στοχαστές, τους φιλοσόφους και τους θεολόγους. Παρ’ όλα αυτά, οι απόψεις που εκτίθενται στα πλατωνικά έργα αποτελούν μια απόπειρα συστηματοποίησης και ανάπτυξης προϋπαρχουσών θεωριών, δεδομένου ότι τα ερωτήματα για τη φύση του ανθρώπου και τον θάνατο είναι πολύ παλαιότερα του Πλάτωνα και έχουν απασχολήσει ίσως όλους τους πολιτισμούς.
Αυτό το κείμενο βασίζεται στο άρθρο "ΨΥΧΗ"
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A8%CF%85%CF%87%CE%AE
από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βικιπαίδεια. Παραχωρείται η άδεια για αντιγραφή, διανομή και/ή τροποποίηση αυτού
του κειμένου κάτω από τους όρους της Creative Commons Attribution Sharealike 3.0
Unported.
https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.el
Electronic voice phenomenon
Electronic voice phenomena (EVP) are electronically generated noises that resemble speech, but are not the result of intentional voice recordings or renderings. Common sources of EVP include static, stray radio transmissions, and background noise. Interest in the subject normally surrounds claims that EVP are of paranormal origin, though there are natural explanations such as apophenia (finding significance in insignificant phenomena), auditory pareidolia (interpreting random sounds as voices in their own language), equipment artefacts, or simple hoaxes which are offered to explain them. Recordings of EVP are often created from background sound by increasing the gain (i.e. sensitivity) of the recording equipment.
Αυτό το κείμενο βασίζεται στο άρθρο "ELECTRONIC VOICE PHENOMENA"
https://en.wikipedia.org/wiki/Electronic_voice_phenomena
από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βικιπαίδεια. Παραχωρείται η άδεια για αντιγραφή, διανομή και/ή τροποποίηση αυτού
του κειμένου κάτω από τους όρους της Creative Commons Attribution Sharealike 3.0
Unported.
https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.el
Μεταφυσική
Μεταφυσική είναι ο κλάδος της φιλοσοφίας που προσπαθεί να ερμηνεύσει την φύση της πραγματικότητας του όντος και του κόσμου. Το όνομά της αντλεί την προέλευσή του από το έργο Μετά τα φυσικά του Αριστοτέλη. Η μεταφυσική θέτει ερωτήματα όπως τα παρακάτω:
- Ποια είναι η φύση της πραγματικότητας;
- Ποια είναι η θέση της ανθρωπότητας στο σύμπαν;
- Είναι η αντίληψη των χρωμάτων αντικειμενική ή υποκειμενική;
- Υπάρχει ο κόσμος εκτός του νου μας;
- Ποια είναι η φύση των πραγμάτων, των γεγονότων, του χώρου (τόπων);
Βασικός κλάδος της μεταφυσικής είναι η οντολογία, η έρευνα σχετικά με το τι όντα (πράγματα) υπάρχουν στον κόσμο και ποιες είναι οι μεταξύ τους σχέσεις. Ο μεταφυσικός επίσης προσπαθεί να διερευνήσει τα νοητικά μοντέλα μέσω των οποίων οι αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τον κόσμο, συμπεριλαμβάνοντας την ύπαρξη, την έννοια του σκοπού, τις ιδιότητες των πραγμάτων, τον χώρο, τον χρόνο, την αιτιότητα και την πιθανότητα.
Σε πρόσφατους χρόνους, ο όρος «μεταφυσική» έχει επίσης χρησιμοποιηθεί με κάποια χαλαρότητα, αναφερόμενος σε θέματα που είναι πέρα από τον φυσικό κόσμο. Ένα βιβλιοπωλείο μεταφυσικής, για παράδειγμα, δεν είναι κάποιο που εμπορεύεται βιβλία οντολογίας, αλλά κυρίως κάποιο που πουλάει βιβλία για πνεύματα, θέματα πίστης, τις δυνάμεις των κρυστάλλων, αποκρυφισμό και άλλα παραπλήσια αντικείμενα.
Πριν από την ανάπτυξη της μοντέρνας επιστήμης, οι επιστημονικές ερωτήσεις ετίθεντο ως τμήμα της μεταφυσικής, γνωστής ως «φυσική φιλοσοφία». Ο όρος «επιστήμη» από μόνος του, σήμαινε «γνώση». Η επιστημονική επανάσταση ωστόσο, μετέτρεψε την φυσική φιλοσοφία σε μία εμπειρική και πειραματική δραστηριότητα, διάφορη από την υπόλοιπη φιλοσοφία, και στο τέλος του 18ου αιώνα, άρχισε να ονομάζεται «επιστήμη» για να διαχωριστεί από τη φιλοσοφία.
Έτσι, η μεταφυσική κατέληξε να αποτελεί τον φιλοσοφικό εκείνο τομέα, που προοριζόταν για την εξέταση θεμάτων πέρα από τον φυσικό κόσμο. Η φυσική φιλοσοφία και η επιστήμη μπορούν ακόμα να θεωρηθούν ως θέματα της μεταφυσικής, εάν ο ορισμός της «μεταφυσικής» συμπεριλαμβάνει εμπειρικές ερμηνείες.
Αυτό το κείμενο βασίζεται στο άρθρο "ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ"
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE
από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βικιπαίδεια. Παραχωρείται η άδεια για αντιγραφή, διανομή και/ή τροποποίηση αυτού
του κειμένου κάτω από τους όρους της Creative Commons Attribution Sharealike 3.0
Unported.
https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.el
Λίλιθ
Η Λίλιθ είναι μυθικός θηλυκός Μεσοποτάμιος νυχτερινός δαίμονας που σχετίζεται με τον άνεμο και πιστεύεται ότι βλάπτει τα παιδιά. Στο Ταλμούδ και το Μιδράς, η Λίλιθ εμφανίζεται σαν νυχτερινός δαίμονας. Σύμφωνα με κάποια απόκρυφα κείμενα της καθολικής εκκλησίας η Λίλιθ ήταν η πρωτόπλαστη γυναίκα (και φτιαχτηκε οπως ο Αδάμ απο χωμα ,οποτε ηταν ιση του) και όχι η Εύα. Οταν ο Αδάμ προσπαθησε να την καθυποταξει, η Λίλιθ προφερε το ιεροτερο απο τα ονοματα του θεου και υψωθηκε στον ουρανο. Ο Αδάμ παραπονεθηκε στον θεο που της εδωσε την επιλογη ή να υποταχθει στον Αδαμ ειτε να φυγει απο τον Κήπο της Εδέμ και πολλα απο τα παιδια που θα κανει να πεθαινουν. Η Λιλιθ, για να μπορεσει να εχει ελευθερη βουληση διαλεξε να εγκαταλείψει τον Κηπο της Εδέμ. Επειτα τη φυγη της ο Αδάμ νιωθωντας μοναξια παρακαλεσε το θεο που του εδωσε μια γυναικα πιο υποτακτικη, την Εύα.
από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βικιπαίδεια. Παραχωρείται η άδεια για αντιγραφή, διανομή και/ή τροποποίηση αυτού
του κειμένου κάτω από τους όρους της Creative Commons Attribution Sharealike 3.0
Unported.
https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.el
Λάμια
Στην ελληνική μυθολογία η Λάμια ήταν βασίλισσα της Λιβύης που έγινε δαίμονας. Παίρνοντας τη μορφή φαντάσματος, άρπαζε παιδιά και τα καταβρόχθιζε.
Η Λάμια ήταν κόρη του θεού Ποσειδώνα και της Λιβύης. Η ίδια ήταν βασίλισσα της Λιβύης και σύζυγος του Βήλου. Την αγάπησε ο Δίας και από την ένωση τους γεννήθηκαν πολλά παιδιά τα οποία σκότωσε η Ήρα από τη ζήλια της. Η Λάμια από τη στενοχώρια της μεταμορφώθηκε σε τέρας που σκότωνε παιδιά. Η Ήρα τότε την καταδίκασε να μην κοιμάται ποτέ, ο Δίας όμως την λυπήθηκε και της έδωσε την δυνατότητα να βγάζει τα μάτια της και να τα ξαναβάζει όποτε θελήσει. Κατά τον Στησίχορο από τα παιδιά της επέζησαν η Σκύλλα και ο Τρίτωνας.
Αυτό το κείμενο βασίζεται στο άρθρο "ΛΑΜΙΑ"
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CE%BC%CE%B9%CE%B1
από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βικιπαίδεια. Παραχωρείται η άδεια για αντιγραφή, διανομή και/ή τροποποίηση αυτού
του κειμένου κάτω από τους όρους της Creative Commons Attribution Sharealike 3.0
Unported.
https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.el
Αερικό (λαογραφία)
Στη λαϊκή φαντασία αερικό ονομάζεται εναέριος δαίμονας ή κοινώς το κακό πνεύμα. Λέγεται και «αγερικό» όπου όταν φυσάει ειδικά στην επαρχία ακούγονται περίεργοι ήχοι, αλλά και «ανεμικό» επίσης εξ ιδίου λόγου και μάλιστα όταν πρόκειται για νεράιδες που προσονομάζονται «ανεμικές» ή «αερικές».
Προς τα «αερικά» αντιστοιχούν και τα «εξωτικά» που βεβαίως δεν προέρχονται από εξωτικές χώρες αλλά από τη λαϊκή φράση του: «έξω απ εδώ» χωρίς όμως να έχει σαφώς καθορισθεί η μεταξύ τους διαφορά.
Αυτό το κείμενο βασίζεται στο άρθρο "ΑΕΡΙΚΟ (ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ)"
από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βικιπαίδεια. Παραχωρείται η άδεια για αντιγραφή, διανομή και/ή τροποποίηση αυτού
του κειμένου κάτω από τους όρους της Creative Commons Attribution Sharealike 3.0
Unported.
https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.el
Παραψυχολογία
Παραψυχολογία ονομάζεται ο τομέας ερευνών που μελετά, τα «παραψυχολογικά» φαινομένα, εκείνα δηλαδή που αφορούν αντίληψη πέραν των φυσικών αισθητηρίων ικανοτήτων και δεν μπορούν να εξηγηθούν βάσει των φυσικών νόμων ή της τρέχουσας επιστημονικής γνώσης. Πρόκειται για φαινόμενα γνωστικού τύπου όπως η τηλεπάθεια, η ενόραση κ.ά., κατά τα οποία πιστεύεται ότι ένας άνθρωπος έλαβε γνώση γεγονότων, της σκέψης άλλων ανθρώπων ή μελλοντικών συμβάντων χωρίς να χρησιμοποιήσει τις φυσικές αισθητήριες ικανότητές του (παλαιότερα τέτοια φαινόμενα αποκαλούνταν συλλήβδην εξωαισθητήρια αντίληψη), ή φυσικού τύπου όπως η τηλεκίνηση και η πυροκίνηση(παλαιότερα τέτοια φαινόμενα αποκαλούνταν συλλογικά ψυχοκίνηση). Οι παραψυχολόγοι αποκαλούν συνήθως το σύνολο των εν λόγω φαινομένων με τον ουδέτερο όρο Ψ (Psi)[1], ο οποίος δεν βασίζεται σε υποθέσεις για τη μέθοδο λειτουργίας τους. Από τον όρο Ψ προέρχεται και η λέξη ψιονική (κατά το «ηλεκτρονική») που επίσης αναφέρεται στην παραψυχολογία.
Έχει αποτελέσει πεδίο εκτενούς ανάλυσης και παραγωγής εκτεταμένης βιβλιογραφίας, ειδικά κατά τον δέκατο ένατο και εικοστό αιώνα, η πίστη όμως για την πραγματική ύπαρξη τους ήταν ευρύτατα διαδεδομένη από πανάρχαιους χρόνους, όταν τα φαινόμενα αυτά αποδίδονταν σε υπερφυσικούς παράγοντες (φαντάσματα, μάγους, δαίμονες, μυθικά όντα). Η παραψυχολογία περιλαμβάνει μία ποικιλία μεθοδολογιών, όπως εργαστηριακές έρευνες και πειράματα Γκάντσφελντ (Ganzfeld), που διεξάγονται σε Πανεπιστήμια ή κυρίως ιδιωτικά επιχορηγούμενα εργαστήρια ανά τον κόσμο, τα αποτελέσματα των οποίων δημοσιεύονται σε ειδικευμένα περιοδικά όπως τα Journal of Parapsychology καιEuropean Journal of Parapsychology, ενώ σχετικές μελέτες έχουν παρουσιαστεί επίσης στις εκδόσεις Psychological Bulletin, Foundations of Physics, και British Journal of Psychology. Υπάρχουν μετα-αναλύσεις παραψυχολογικών ερευνών και αρκετές από αυτές τις στατιστικές αναλύσεις έχουν παρουσιαστεί στην ευρύτερη ακαδημαϊκή κοινότητα, μέσα από τις σελίδες καθιερωμένων επιστημονικών περιοδικών προκαλώντας συζητήσεις και αντίλογο. Η παραψυχολογία θεωρείται από πολλούς ψευδοεπιστήμη καθώς πιστεύεται ότι αποτυγχάνει στη δοκιμασία της επιστημονικής μεθόδου, και σε αρκετές περιπτώσεις αμφισβητείται και η ύπαρξη των φαινομένων που μελετά. Επιστήμονες έχουν εκφράσει δυσπιστία τόσο απέναντι στη μεθοδολογία που ακολουθείται όσο και στα αποτελέσματα παραψυχολογικών ερευνών. Η ύπαρξη παραψυχολογικών φαινομένων συνεχίζει να αποτελεί πεδίο διαφωνιών, ενώ η πλειοψηφία των επιστημόνων δεν αποδέχεται πως υπάρχει καλά θεμελιωμένη απόδειξη περί της ύπαρξής τους.
Η αρχή της ιστορίας της παραψυχολογίας ταυτίζεται με την ίδρυση της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών (Society for Psychical Research) στοΛονδίνο, το 1882. Έξι χρόνια αργότερα ακολούθησε η ίδρυση ανάλογης ομάδας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής από τον ψυχολόγο Γουίλιαμ Τζέιμς (William James), ενώ τα επόμενα χρόνια, περισσότερες ερευνητικές προσπάθειες προς την ίδια κατεύθυνση σημειώθηκαν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, ειδικότερα στην Ολλανδία, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στη Ρωσία, καθώς και στην Ιαπωνία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκάλεσε η έρευνα που διεξήχθη στο παραψυχολογικό εργαστήριο του Πανεπιστημίου Ντιουκ (Duke University) στο Ντέραμ τής Βόρειας Καρολίνας.
Αυτό το κείμενο βασίζεται στο άρθρο "ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΑ"
από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βικιπαίδεια. Παραχωρείται η άδεια για αντιγραφή, διανομή και/ή τροποποίηση αυτού
του κειμένου κάτω από τους όρους της Creative Commons Attribution Sharealike 3.0
Unported.
https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.el